M’n allereerste reis naar Marokko was een 5-daagse stedentrip naar Marrakech met een vriendin, in juni 2014.
Amper voorbereid, weinig ingelezen: ik besloot me te laten verrassen. En dat lukte. Meteen bij aankomst al. We landden in de avond op Marrakech Menara. In mijn beste Frans onderhandelde ik op het vliegveld over de taxiprijs (waar ik behoorlijk trots op was, ha). Bij aankomst in de medina stapte ik uit de taxi, benieuwd waar we waren beland. Het was al donker en uit alle hoeken leken er mannen en jongens te verschijnen, nieuwsgierig verzamelden ze zich om ons heen en stonden te popelen om ons ergens mee te helpen. De straat waar we stonden was oud, viezig en tegen de muur leunden zwervers. Wij konden op onze beurt niet wachten om onze Riad – we hadden geen idee waar deze was – op te zoeken en ons op te frissen. Midden in dat straatje, ten midden van onze toeschouwers, gebeurde het: de chauffeur vroeg opeens het dubbele van de afgesproken prijs. Want, zei hij met stalen gezicht: ‘de afgesproken prijs was per persoon’. De trots die ik voelde toen ik de prijs in het Frans wist af te spreken, verdween als sneeuw voor de zon.
Wat er vervolgens gebeurde was zowel fantastisch als grappig en getuigt van best wat lef. Mijn reisbuddy stond inmiddels ook naast de taxi en werd zo pissed off door zijn ‘handelstactiek’, dat ze naar de achterkant van de auto liep en zelf de kofferbak opende. Ze rukte onze tassen er uit en op boze toon zei ze dat we de oorspronkelijk afgesproken prijs zouden betalen, óf niks. Waarschijnlijk had de beste man dit totaal niet verwacht – zonder tegenstribbelen ging hij meteen akkoord. Vol verbazing werden we aangestaard door een stuk of 15 mannen en jongens (ik overdrijf niet). Een van de jongste omstanders zou ons wel even begeleiden naar onze Riad. Deze bleek (natuurlijk) op nog geen 3 meter te zijn in een zijstraatje. En natúúrlijk hield die gast zijn hand op voor zijn gedane, ontzettende, moeite. Tot zover onze eerste ontmoeting met Marrakech.*
De straat waar we de 1e avond aankwamen (excuus, mijn camera was niet zo denderend destijds)
Riad – een oase van rust
Midden in die, wat toen voelde als een getto, in een smal zijsteegje, bleek een niets verhullende deur naar onze uitvalsbasis van onze trip. In de Riad waar wij 4 nachten zouden verblijven, leek de rust opeens wedergekeerd. Een met aandacht ingerichte binnenplaats en de slaapkamers van de riad er omheen gelegen. De ramen van de kamers kijken uit op de patio, in plaats van naar buiten. En dat is iets wat ik later leerde: veel Riads lijken verborgen op de meest onmogelijke plekken, steegjes, gangetjes. Eenmaal binnen blijkt er een schitterend interieur, binnentuin (Riad is in het Arabisch binnentuin), soms met zwembad of fontein en vaak een geweldig dakterras verscholen. Je merkt dan meestal ook weinig tot niks van de drukte en chaos buiten. Zo ook de Riad waar wij onze dagen zouden spenderen. Op het terras werd de volgende ochtend een overheerlijk ontbijt geserveerd met verse jus d’orange, bghrir, msemn, honing en natuurlijk Marokkaanse thee (atay).
Foto: de Riad waar wij verbleven. Dar Salam op booking.com
Mijn tip: In Marrakech schieten de accommodaties de grond uit als paddenstoelen. Neem daarom van te voren de tijd om uit te zoeken waar je precies wilt verblijven. Je hebt namelijk heel veel accommodaties in en rondom de medina. Diverse prijsklassen, authentieke Riads of juist nieuwere appartementen. Je kunt ook in het moderne Gueliz verblijven, een Franse wijk met moderne winkelketens, designshops en hippe restaurants. Je kunt ook iets verder van de stad zitten in een all-inclusive of zwembadparadijs.
De overige dagen
Is het nog goed gekomen? Ja, zeker! Laat ik er mee beginnen te zeggen dat het weer fantastisch was. Elke dag een strak blauwe hemel en het was niet te warm om iets te kunnen ondernemen. We hebben veel rondgewandeld, onze ogen uitgekeken in deze totaal andere wereld. We zijn een paar keer de weg kwijt geraakt (maar voor een paar dirham helpt zo’n jonge gozer je de weg terug te vinden – betaal overigens wel pas als je bij je accommodatie bent), werden in alle winkeltjes uitgenodigd om te kijken, thee te drinken en natuurlijk om wat te kopen. Je kunt er overigens echt je hart ophalen als shopaholic, want: veel kleuren, veel geuren, veel souvenirs, kleden, tassen, leren items, kruiden, tapijten.
Tip: Marrakech is toeristisch en de handelaren zijn daar op ingesteld. Ga daarom minimaal de helft onder de prijs zitten als je van onderhandelen houdt. Vind je onderhandelen niks? Er zijn ook shops te vinden met vaste prijzen, deze staan op de producten.
Houd wel altijd in je achterhoofd dat men in Marokko vele malen armer is dan in Nederland (of een ander Europees land), ze vaak afhankelijk zijn van toerisme en je met het kopen van leuke producten ook families support.
In het volgende deel vertel ik verder over wat we er allemaal gezien en gedaan hebben in koningsstad Marrakech!
* Uiteraard konden we hier al snel hartelijk om lachen. In Marokko hoef je niet bang te zijn, maar moet je wél goed onderhandelen 😉
